“Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.” Deze uitspraak heb ik al vroeg in mijn carrière als trainer mee gekregen. Als je blijft doen wat je altijd al doet, zal er geen verandering ontstaan. Ik heb persoonlijk wel eens voor hete vuren gestaan. Ik heb in vele situaties gezeten waarin ik zelf een stap moest zetten om uiteindelijk nieuwe, verdere doelen te bereiken. Echter: die eerste stap was voor mij soms moeilijk.

Velen gaan voor het hoogst haalbare.

“Hoe komt dat nu?” is de vraag die ook bij mij herrijst in zulke situaties. Ik zie die stagnatie ook bij veel teams die ik train en coach. Als een verandering zich aan dient, of er wordt om gevraagd, dan komt men moeilijk op gang. Het antwoord daarop is, nu eindelijk, logisch voor mij geworden: Wij als mensen denken graag in oplossingen. Velen gaan meteen voor het hoogst haalbare. We hebben de eindoplossing in beeld. Dat beeld is dan zo duidelijk en groots, dat het al meteen een ‘berg’ is die beklommen moet worden. Echter: die berg wordt niet beklommen als we niet de eerste meter bestijgen.

Vaak is ook de eerst beoogde oplossing niet de juiste, de meest gewenste of de meest logische. Tóch gaan we er allemaal voor, maar weten niet wat dan die eerste stap moet worden.

Door de ideale situatie te schetsen, maar niet meteen in beton te gieten, komt er lucht om na te denken over een eerste en reële stap. Je hoeft immers niet de hele trap te zien om de eerste stap te zetten.

Een nieuwe en onverwachte stap.

Tijdens teamcoaching help ik teams vaak júist de éérste stap te nemen. Breng eerst de situatie in kaart en bepaal de eerste stap naar een eventuele oplossing. Uit een eerste stap komt namelijk vaak een nieuwe en onverwachte stap. En daar komt ook weer een andere , logische en vernieuwende stap uit. En zo werkt zo’n team naar een nieuw en gezamenlijk gedragen doel. 

Terug naar mij persoonlijk. Door het doel te schetsen, maar niet in beton te gieten, krijg ik overzicht. Ik zie een reële eerste stap die ik kan zetten naar het eerste tussendoel. Van daaruit bepaal ik wel weer het volgende tussendoel. Zo heb ik geleerd een goede trainer te zijn. En zo leer ik individuen, teams en hele organisaties aan hun doelen te werken. Door niet meer te doen wat ik deed, kreeg ik een ander resultaat. Ik kijk niet naar het meest ideale doel, ik kijk naar de weg er naartoe.

Die draagkracht ontstaat door mensen er bij te betrekken.

Bij VIPD ondersteunen we organisaties bij hun veranderingen. Het beleid nemen we onder de loep. We kijken naar de competenties en naar het gedrag dat bijdraagt aan het halen van het gewenste resultaat. Wij geloven in draagkracht voor iedere verandering. Die draagkracht ontstaat door mensen te betrekken bij het vinden en uitvoeren van een oplossing. Die oplossing draagt bij aan de grote, gewenste verandering. Realistisch. Effectief. Efficiënt.

Stap voor stap.

Léon Hendriks | Consultant bij VIPD